Blood and Ink: een tatoeëerder die van amateur naar pro gaat, van papier naar skin
Fotografie
Zittend in een kamer vol kunst die niet van hemzelf is, observeert en leert een student van een meester. Het zachte gezoem van het tatoeëergeweer stond in schril contrast met het werk voor hen: bloed, inkt en zweet.
De meester, een man die bekend staat als El Guapo, laat zijn student Mijo stilletjes de ins en outs zien van wat er nodig is om de reis naar een professionele tattoo-artiest te beginnen.
Veel artiesten denken tegenwoordig dat ze het in zich hebben om de sprong naar tatoeëerder te maken. En met al dat geld dat ze verdienen, waarom zou je dat niet doen? Je kunt een tattoo-kit bij Amazon bestellen voor bijna $ 20. Een set kwaliteitsuitrusting kost je echter dichter bij $ 4.000, volgens professionals uit de industrie .
Nu kunnen mensen online een kit bestellen en zeggen dat ze een 'tatoeëerder' zijn zonder echte ervaring of geloofwaardigheid, zei Mijo. Gezien hoe toegankelijk de tools nu zijn, ziet hij een golf van jongere artiesten die er een crack in willen. Zijn advies aan aspirant-tatoeëerders: laat tatoeëren. Heel veel. Je zou er een hekel aan kunnen hebben, in dat geval, maak dat je wegkomt.
Vers van de middelbare school met slechts een paar kunstlessen op zak, had Mijo zijn zinnen gezet op tatoeage sinds zijn adolescentie. Nadat hij op 17-jarige leeftijd zijn eerste tatoeage had gekregen (zijn achternaam op zijn buik) zocht Mijo de man op die hem die had gegeven. Maar rauw natuurtalent en een onverzadigbare honger naar leren bleken niet genoeg.
zelfverrouwelijking stappen
Hij bracht talloze uren door met simpelweg rondhangen in de winkel, grappen maken en gunsten verlenen om Guapo voor zich te winnen. Een gunst was het wassen van zijn '94 Chevy Impala. Oké, misschien wilde Mijo dat toch doen & hellip; Maar het loonde, met wat hulp van een goede familievriend en winkeleigenaar, Brett, gaf Guapo toe.
Tatoeëren is een kunstvorm in tegenstelling tot de meeste andere. Je canvas is het menselijk lichaam. Mensen zijn er in alle soorten en maten, kleuren en pigmenten. Het is een levend, ademend ding dat met de tijd verandert.
Leren huid tatoeëren is niet iets dat je gemakkelijk of helemaal niet kunt nabootsen. Elke sessie is een leerervaring. Leren hoeveel druk je moet uitoefenen en wanneer. Hoe bepaalde delen van het lichaam te tatoeëren en hoe die delen anders op de naald reageren dan andere.
Het vertaalt zich niet altijd. Tatoeëren is anders. Als je een goede artiest bent, wil dat nog niet zeggen dat je een goede tatoeëerder bent, zei Mijo. Een tatoeëerder moet om te beginnen een artiest zijn, natuurlijk, maar alleen omdat je kunt schilderen zoals Picasso, wil nog niet zeggen dat je het op het menselijk lichaam kunt repliceren.
Mijo besteedt het grootste deel van zijn vrije tijd aan tekenen. Dit is hoe hij zijn artistieke vaardigheden verbetert en behoudt, omdat je niet altijd op de huid kunt oefenen (uiteraard). Maar zelfs een leven lang schetsen kan niet simuleren wat ervaring in het echte leven kan. En echte levenservaring kan alleen worden gevonden via een stage, maar het krijgen van die stage zal niet goedkoop zijn.
In een zwaar gereguleerde staat kan een stage je meer dan $ 10.000 kosten. Dat wil niet zeggen dat je er geen gratis kunt krijgen, maar nogmaals, waarom zouden ze? Zie het als naar de universiteit gaan. Je betaalt voor een betere opleiding om jezelf van de andere man te scheiden.
Toen hem werd gevraagd of hij zijn leertijd moest betalen, antwoordde Mijo, fuck yeah, dat deed ik. Hoewel Brett en Guapo goede familievrienden waren, moest hij toch zijn contributie betalen zoals iedereen voor hem.
In het verleden mocht een leerling niet eens naar een tattoo-machine kijken totdat hij er een X aantal maanden was, herinnert Mijo zich. Je moest het verdienen. Jongere kunstenaars willen deze traditie omzeilen en direct geld verdienen.
Als iemand naar buiten gaat en iets online koopt en lang genoeg oefent, dan weet je hoe je het moet doen, weet je? Het is niet het moeilijkste ooit. Kinderen leren zichzelf steeds veel moeilijkere dingen, maar die kennis krijg je niet. Je wordt niet blootgesteld aan de coole flits van vroeger, of de handelsgeheimen die ermee gepaard gaan.
Tijdens zijn leertijd bestond het dagelijkse leven uit alles wat met zaken te maken had was niet tatoeëren. Slangen schoonmaken, naalden klaarmaken, de telefoon beantwoorden en klanten te woord staan, om er maar een paar te noemen. Hij was er altijd als eerste, een uur te vroeg, om de winkel op te ruimen en zich voor te bereiden op de dag. Toen ze eenmaal open waren, werden de receptietaken zijn belangrijkste prioriteit wanneer hij geen voorraden aansloeg en de artiesten hielp met wat ze nog meer nodig hadden.
Tatoeëren was daar zo'n klein onderdeel van, herinnerde hij zich. Toen hij eindelijk een klant mocht tatoeëren - ongeveer een jaar in zijn leertijd - was hij niet nerveus. Eigenlijk juist het tegenovergestelde. Hij [Brett] zei: 'Ik heb nog nooit iemand niet zien trillen bij het doen van hun eerste tatoeage. Een deel van dat vertrouwen kwam van het soort persoon dat Mijo is, maar het kwam ook voort uit de ervaring en kennis die hij opdeed tijdens zijn stage. Na twee jaar voltooide hij zijn leertijd en kreeg hij zijn eerste baan bij dezelfde winkel, de inmiddels gesloten Purple Lotus in Frisco, Colorado.
11 jaar snel vooruit en Mijo is nu een ervaren dierenarts bij Bolder Ink in Boulder, CO. Zijn focus ligt nu (naast het verpletteren van tatoeages) op gezond blijven, zodat hij dit kan blijven doen zolang zijn lichaam daartoe in staat is.
Bij tatoeëren moet je lange tijd zitten, je lichaam strekken en verdraaien om aan de behoeften van de klant of de locatie van de tatoeage te voldoen. Het komt vrij vaak voor dat artiesten tendinitis ontwikkelen in hun armen, polsen en handen, gezien de repetitieve bewegingen die ermee gemoeid zijn. Ook rug- en nekklachten komen vaak voor. Volgens Mijo vallen veel oudere tatoeëerders op jongere jongens vanwege hun houding. Zoals je moeder. Grappig hoe dat uitpakt. Tatoeëren is geen sprint, het is een marathon en Mijo zit er voor de lange termijn in.